Forum dla uczestników Małopolskiego Konkursu Języka Polskiego

[Milenka]

Może na początek zamieszczę słowniczek pojęć filmowych :

adaptacja - przeróbka tekstu literackiego dostosowująca go do nowych potrzeb odbiorców, wizji reżysera, nowego medium (może być filmowa, radiowa, teatralna)

atelier filmowe - pomieszczenia w wytwórni filmowej służące do realizacji filmów (hale zdjęciowe, garderoby, chrakteryzatornie, rekwizytornie i inne)

cięcie - gwałtowne przejście montażowe (sklejenie ze sobą ostatniego kadru pierwszego ujęcia z pierwszym kadrem następnego ujęcia)

czołówka – początkowy fragment filmu zawierający tytuł, nazwisko reżysera, głównych aktorów i najważniejszych członków ekipy filmowej

detal – obejmuje fragment twarzy (oczy, usta) lub przedmiotu, rzadko stosowany - puentuje kulminacyjne elementy fabuły

dialog – wymiana informacji pomiędzy postaciami, obejmująca komunikację werbalną i niewerbalną; funkcja informacyjna (o świecie przedstawionym i postaciach filmowych), funkcja dynamiczna (wpływ na rozwój akcji), funkcja impresywna (buduje atmosferę poszczególnych scen)

dramat - gatunek filmowy zawierający najczęściej utwory o charakterze fabularnym, rzadziej także dokumentalnym, których struktura ma za zadanie poruszyć emocje widza. Akcja filmu skupia się wokół głównego konfliktu. W zależności od typu konfliktu i problematyki występują różne odmiany gatunku.

ekipa filmowa - ludzie potrzebni do powstania filmu: reżyser, aktorzy, scenarzysta, montażysta, scenograf, kompozytor muzyki

ekranizacja - wierne przeniesienie dzieła literackiego na ekran; czasem używa się tego terminu w szerszym znaczeniu - jakakolwiek filmowa przeróbka dzieła literackiego

fabuła - opowiadany ciąg zdarzeń połączonych ze sobą według różnych zasad (najczęściej prawdopodobieństwa i przyczynowo-skutkowej)

film animowany - rodzaj filmowy

film dokumentalny - rodzaj filmowy

film fabularny - rodzaj filmowy

film gangsterski - gatunek filmowy

film grozy - gatunek filmowy

film historyczny - gatunek filmowy

film krótkometrażowy - film trwający do 30',

film kryminalny - gatunek filmowy

film pełnometrażowy film trwający pow. 60',

film średniometrażowy film trwający od 30' do60',

film wojenny - gatunek filmowy

horror - gatunek filmowy

insert - krótkie ujęcie o charakterze informacyjnym pojawiające się w środku sceny np. zegar

kadr – podstawowy statyczny element filmu (dzienne, nocne, plenerowe, atelierowe)

klatka filmowa - podstawowy statyczny element filmu (dzienne, nocne, plenerowe, atelierowe)

komedia - gatunek filmowy

kontrplan - ujęcie w scenach dialogowych, gdy rozmówcy stoją przed sobą; polega na ustawieniu kamery na mówiący za plecami słuchającego w taki sposób, że widać jego ramię i głowę

melodramat - gatunek filmowy

monolog - samodzielna wypowiedź postaci filmowej niekierowana do innych postaci i nieoczekująca odpowiedzi (narracyjny-opowiadanie; liryczny-ekspresja emocji i uczuć; refleksyjno-decyzyjny – argumenty i kontrargumenty przed podjęciem decyzji; monolog wewnętrzny (komentarz odautorski, narracyjny, lektorski, napisów na planszach))

montaż ciągły – podkreśla logikę zdarzeń, jest dla widza niewidoczny (jak narrator trzecioosobowy), kolejne kadry mają przynosić widzowi jak najwięcej informacji o bohaterach, akcji i przestrzeni

montaż filmowy - odpowiednik- narracji, to sposób łączenia ze sobą ujęć (zasada prawdopodobieństwa, estetyka)

montaż równoległy – przeplatanie kilku wątków dziejących się symultanicznie w różnych miejscach (cięcia i przeplatanie ujęć z różnych miejsc)

montaż wewnątrzkadrowy (wewnątrzujęciowy) – zmiana ujęć następuje nie rzez cięcia, ale w wyniku ruchu kamery (przy długich, nieprzerywanych klasycznym montażem ujęciach)

musical, gatunek filmowy

najazd ruch zbliżający kamerę do przedmiotu

napisy końcowe – szczegółowe informacje dotyczące pełnego składu ekipy filmowej, wykorzystanych utworów (muzycznych, literackich), podziękowania, środków technicznych wykorzystanych do produkcji filmu

odjazd ruch oddalający kamerę do przedmiotu

panorama horyzontalny (szwenk) lub wertykalny ruch kamery wokół własnej osi

plan amerykański – obejmuje człowieka od kolan w górę (naturalny, najczęściej w scenach dialogowych)

plan filmowy wymiar kadru obejmującego fragment przestrzeni

plan ogólny – duży fragment przestrzeni (człowiek jest tylko elementem) – informuje o miejscu akcji

plan pełny – obejmuje całego człowieka i fragment przestrzeni

podzielony ekran – chwyt dzielący ekran pionową linią na kilka części – do pokazania rozmów telefonicznych, podkreślenia symultaniczności

półzbliżenie – obejmuje popiersie człowieka i pomija jego otoczenie

przebitka - krótkie ujęcie, pokazujące co dzieje się w innym miejscu (pełni funkcję informacyjną, podkreśla symultanizm, ukrywa brak ciągłości ujęcia)

przenikanie - nałożenie na siebie dwóch ujęć, z których pierwsze zanika, a drugie się pojawia zastępując pierwsze – najczęściej chwyt wprowadza retrospekcję, sen, marzenie,

rekwizyt - przedmiot znajdujący sie na planie filmowym w trakcie kręcenia filmu

rozjaśnianie - stopniowe od czerni aż do pełnej czytelności kadru – występuje na początku ujęcia, sceny, sekwencji, filmu

scena – jednostka kompozycji filmu; obowiązuje jedność czasu, miejsca, akcji (fragment akcji rozgrywający się w jednym miejscu z określoną grupą postaci filmowych); zamkniętej budowie (początek, rozwinięcie, zakończenie) i napięciu dramatycznym (punkt kulminacyjny i rozwiązanie); najczęściej składa się z kilku ujęć, ale może też składać się z jednego ujęcia

scenariusz - gatunek literacki, stanowiący podstawę filmu, zawiera treść dialogów i opis scen

scenografia – opracowana przez scenografa całościowa wizja oprawy filmu; obejmuje dekoracje atelierowe i plenerowe, projekty wnętrz, rekwizytów, kostiumów, charakteryzacji; może być umowna (surrealizm, ekspresjonizm), realistyczna, hiperbolizowana, przezroczysta

scenopis - to transformacja scenariusza, zawiera bardzo dokładne opisy scen, typu planu, ujęć, ruchu kamery, montażu etc.

science fiction, gatunek filmowy

sekwencja - jednostka kompozycji filmu; złożona z ujęć i scen samodzielna pod względem dramatycznym, spójna pod względem rozwoju akcji nie podlega jedności czasu, miejsca i akcji

soundtrack – wydanie ścieżki dźwiękowej filmu, które odbiega od warstwy brzmieniowej

ściemnianie stopniowe zaciemnianie kadru aż do całkowitej czerni – zamyka, ujęcie, scenę, sekwencję, film

ścieżka dźwiękowa – warstwa akustyczna filmu (obejmuje: komunikaty werbalne, muzykę, dźwięki);

thriller, gatunek filmowy

travelling ruch kamery (jazda) towarzysząca przedmiotom

ujęcie – najmniejsza dynamiczna część filmu wydzielona przez 2 cięcia montażowe, najczęściej składa się z kilkunastu kadrów

ujęcie ustanawiające – ujęcie w planie ogólnym, które wprowadza (informuje o czasie, miejscu, postaci) – rozpoczyna scenę, sekwencję

ujęcie-sekwencja – scena sfilmowana w długim ujęciu złożonym z wielu ruchów kamery; złożona akcja (Hitchcockowskie TMT – ten minut take)

western, gatunek filmowy

zbliżenie – obejmuje twarz lub cały przedmiot – informuje o emocjach, znaczeniu przedmiotu

zdjęcie – podstawowy statyczny element filmu (dzienne, nocne, plenerowe, atelierowe)

Jak analizować film?

Czołówka

początkowy fragment filmu zawierający tytuł, nazwisko reżysera, głównych aktorów i najważniejszych członków ekipy filmowej
film:

* kompozycja: sekwencje, sceny, ujęcia
* fabuła (wydarzenia, wspomnienia, bohaterowie)
* scenografia
* ścieżka dźwiękowa
* plan filmowy
* montaż

Napisy końcowe

szczegółowe informacje dotyczące pełnego składu ekipy filmowej, wykorzystanych utworów (muzycznych, literackich), podziękowania, środków technicznych wykorzystanych do produkcji filmu i wiele innych informacji.

Jak analizować film?

Sztuka analizy filmu nie polega na niczym innym jak na umiejętności stawiania właściwych pytań, odnajdywaniu adekwatnych odpowiedzi oraz realizacji konkretnych zadań. Proponuję zwrócić uwagę na następujące aspekty filmu:

Z jakim typem filmu masz do czynienia?

* krótkometrażowy (do 30'),
* średniometrażowy (30'-60'),
* pełnometrażowy (pow. 60')

Z jakim rodzajem filmu masz do czynienia?

* film animowany,
* film fabularny,
* film dokumentalny

Z jaki gatunkiem filmowym masz do czynienia?

* film kryminalny,
* film gangsterski,
* film historyczny,
* film wojenny,
* horror,
* film grozy,
* komedia,
* melodramat,
* musical,
* science fiction,
* thriller,
* western

Jaka jest kompozycja filmu?

Elementy tworzące kompozycję filmu:

Kadr> Ujęcie > scena > sekwencja > film

Ile jest sekwencji? Jak długie są sekwencje?

Sekwencja - jednostka kompozycji filmu; złożona z ujęć i scen samodzielna pod względem dramatycznym, spójna pod względem rozwoju akcji nie podlega jedności czasu, miejsca i akcji
Opisz montaż filmu, narrację w filmie.

Montaż filmowy odpowiednik- narracji w epice; to sposób łączenia ze sobą ujęć (zasada prawdopodobieństwa, estetyka)

* montaż ciągły – podkreśla logikę zdarzeń, jest dla widza niewidoczny (jak narrator trzecioosobowy), kolejne kadry mają przynosić widzowi jak najwięcej informacji o bohaterach, akcji i przestrzeni
* montaż równoległy – przeplatanie kilku wątków dziejących się symultanicznie w różnych miejscach (cięcia i przeplatanie ujęć z różnych miejsc)
* montaż wewnątrzkadrowy (wewnątrzujęciowy) – zmiana ujęć następuje nie rzez cięcia, ale w wyniku ruchu kamery (przy długich, nieprzerywanych klasycznym montażem ujęciach)

Rodzaje przejść montażowych:

* cięcie - gwałtowne przejście montażowe (sklejenie ze sobą ostatniego kadru pierwszego ujęcia z pierwszym kadrem następnego ujęcia)
* najazd - ruch zbliżający kamerę do przedmiotu
* odjazd - ruch oddalający kamerę do przedmiotu
* travelling - ruch kamery (jazda) towarzysząca przedmiotom
* panorama - horyzontalny (szwenk) lub wertykalny ruch kamery wokół własnej osi
* przenikanie - nałożenie na siebie dwóch ujęć, z których pierwsze zanika, a drugie się pojawia zastępując pierwsze – najczęściej chwyt wprowadza retrospekcję, sen, marzenie,
* rozjaśnianie - stopniowe od czerni aż do pełnej czytelności kadru – występuje na początku ujęcia, sceny, sekwencji, filmu
* ściemnianie - stopniowe zaciemnianie kadru aż do całkowitej czerni – zamyka, ujęcie, scenę, sekwencję, film

Opisz dominujące i wykorzystane plany filmowe.

Plan filmowy wymiar kadru obejmującego fragment przestrzeni

* plan ogólny – duży fragment przestrzeni (człowiek jest tylko elementem) – informuje o miejscu akcji
* plan pełny – obejmuje całego człowieka i fragment przestrzeni
* plan amerykański – obejmuje człowieka od kolan w górę (naturalny, najczęściej w scenach dialogowych)
* półzbliżenie – obejmuje popiersie człowieka i pomija jego otoczenie
* zbliżenie – obejmuje twarz lub cały przedmiot – informuje o emocjach, znaczeniu przedmiotu
* detal – obejmuje fragment twarzy (oczy, usta) lub przedmiotu, rzadko stosowany - puentuje kulminacyjne elementy fabuły
* podzielony ekran – chwyt dzielący ekran pionową linią na kilka części – do pokazania rozmów telefonicznych, podkreślenia symultaniczności

Pozycja kamery i odległość od obiektu mają istotne znaczenie - oba aspekty decydują o charakterze danego ujęcia

* ujęcie frontalne
* żabia perspektywa - pokazuje postaci od dołu, co ich optycznie powiększa i wzmacnia patos lub grozę
* ptasia perspektywa - postać ukazana z góry zostaje optycznie pomniejszona, zmniejsza się w ten sposób jej znaczenie
* ujęcie z ukosa
* kamera subiektywna - kamera przyjmuje perspektywę postaci

Przedstaw scenografię.

Jaka jest fabuła filmu?

Opisz postaci filmowe.

* ilość i rola w fabule (pierwszoplanowe, drugoplanowe, epizodyczne)

* kompletność informacji o nich,

W/W ''pożyczyłam'' z [url]http://język-polski.pl/analiza-i-interpretacja/film.html] tej [/url] strony.

Nie wiem, czy postąpiłam dobrze, ale obejrzałam film przed przeczytaniem książki. Spowodował to fakt, że film powstał wcześniej od utworu Nancy Kleinbaum, która pisze na podstawie słynnych scenariuszy. Tak więc film należy właśnie traktować jako oryginał, na którego podstawie pisała ów autorka . Pewnie o tym wiecie, ale wolałam przypomnieć, żeby nie było po tem wielkich oczu xD

Co do rodzajów literackich, jakich się tutaj spodziewam, to przede wszystkim recenzji .

Np :

Film Petera Weira polecam zarówno młodzieży, (bo to właśnie o ich problemach i marzeniach opowiada) jak i dorosłym, rodzicom oraz nauczycielom, którzy za kształtowanie tej młodzieży są szczególnie odpowiedzialni.

Główną postacią „Stowarzyszenia Umarłych Poetów” jest nauczyciel jeżyka angielskiego John Keating (doskonała rola Robina Williamsa). Jest on tzw. „nowym nabytkiem” Welton Academy, renomowanej angielskiej szkoły, wychowującej młodzież w klimacie sztywnych norm i nakazów. Nasz bohater ucząc swoich chłopców języka angielskiego, pragnie zarazem przygotować ich do dorosłego życia. Przygotowanie to będzie możliwe, gdy każdy z jego wychowanków zacznie myśleć samodzielnie. Oprócz tego, Keating, poprze poezje, pragnie nauczyć młodych ludzi, innego patrzenia na świat, dostrzegania jego piękna, a jednocześnie chwytania każdej chwili („carpe diem”).

Nauczyciel rozbudza w umysłach młodych ludzi odwagę do mierzenia się z życiem. Wychowuję ich w przekonaniu, że to właśnie oni są twórcami swojej egzystencji. Początkowo, uczniowie dość sceptycznie podchodzą do niezwykłych metod nauczania Johna Keatinga, z biegiem czasu zaczynają je jednak akceptować.

Film „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” posiada także dużą dozę tragizmu, jeden z wychowanków profesora, pełen pięknych ideałów, popełnia samobójstwo, które to stanowi protest, przeciwko temu, aby „wieść życie w cichej rozpaczy”.

Końcowa część filmu wprost chwyta za serce, kiedy Keating zostaje zwolniony i opuszcza Welton Academy, jeden z uczniów wbrew protestom nowego nauczyciela języka angielskiego wchodzi na ławkę i ze słowami „Kapitanie, mój Kapitanie” żegna profesora. W jego ślady idą inni chłopcy, ze „Stowarzyszenia Umarłych Poetów”. Ten moment pożegnania Keatinga przez wychowanków napawa nas optymizmem, biorącym się z przekonania, że ideały zaszczepione w osobowości, każdego z chłopców są niezniszczalne, nawet przez żelazne metody edukacyjne Welton Academy.

Film jest naprawdę dobry i każdy powinien go obejrzeć, młodzi po to, aby jak powiedział Keating „tworzyć życie jak poemat radości, dorośli po to, by wybrać właściwe metody umożliwiające tworzenie właśnie takiego „poematu”.

Źródło: http://pl.shvoong.com/humanities/film-and-theater-studies/1618986-stowarzyszenie-umar%C5%82ych-poet%C3%B3w-recenzja-filmu/#ixzz1UWzFIpmG

i :

Fantastyczny film z pogranicza psychologii i obyczajowości z udziałem jednego z najwybitniejszych aktorów amerykańskich: Robina Williams’a. Większość jego kreacji to, jak wiadomo, role wymagające sporego zaangażowania. Role trudne, ale ciekawe i barwne… Na swój wyjątkowy sposób. W „Stowarzyszeniu Umarłych Poetów” aktor pokazał niemal cały kunszt swojego aktorskiego talentu. To warto zobaczyć!

Akcja rozgrywa się w 1959 roku, jesienią. Do prestiżowej, elitarnej szkoły dla chłopców przybywa obdarzony ogromnym talentem pedagogicznym nauczyciel języka angielskiego. W rolę tą wciela się Robin Williams. Pedagog stara się udowodnić młodym ludziom, że to właśnie samodzielność, indywidualizm w myśleniu i odczuwaniu są ich największym potencjałem. Usiłuje wpoić chłopcom, że zachwyt nad tym, co naprawdę piękne: zakochanie się w życiu, podziw i zachłyśnięcie się nim jest ich jedyną bronią.

Pod wpływem nauczyciela chłopcy na nowo powołują do istnienia „Stowarzyszenie Umarłych Poetów” czyli klub poetycki, którego członkowie rozważają i na nowo odkrywają piękno zapomnianych utworów. To tajne zrzeszenie, które skupia naprawdę wrażliwych na piękno literatury i życia chłopców.

Niestety, jak większość filmów psychologicznych z udziałem Williamsa i tym razem nie zabrakło dramatyzmu. Jeden z chłopców tak bardzo przejmuje ideę realizowania swoich marzeń, że wbrew ojcowskim zakazom decyduje się na wzięcie udziału w teatralnym spektaklu „Sen nocy letniej”. Ojciec nie daje za wygraną. Wypisuje chłopaka ze szkoły. Tej samej nocy młody Neil popełnia samobójstwo. Dyrekcja szkoły pod wpływem ojca samobójcy obarcza winą za to zdarzenie Keatinga (nauczyciela). Zostaje on usunięty ze szkoły. Mimo tego uczniowie postanawiają kontynuować zaszczepione im przez ich Kapitana (Keating tak kazał im się do siebie zwracać) wartości.

Najbardziej poruszające w filmie „Stowarzyszenie umarłych poetów” są dwa momenty:

- śmierć młodego zdesperowanego chłopaka – śmierć niezawiniona i chyba nieco bezsensowna;

- odejście nauczyciela, który włożył całe serce i całego siebie w wychowanie i pokierowanie młodymi ludźmi (dzisiaj takich pedagogów naprawdę jest niewielu).

Całość tego dramatycznego obrazu ogląda się z ogromnym napięciem i fascynacją. Nastrój akcji podkreśla doskonała oprawa muzyczna. Jej autorem jest Maurice Jarre – jeden z wybitnych, francuskich kompozytorów muzyki filmowej.

Źródło : http://www.twojefilmy.pl/stowarzyszenie-umarlych-poetow/

Zauważamy w tym filmie mocno zarysowany wątek dążenia do marzeń i buntu, który spowija całą akcję. ''Kapitan'' otwiera oczy swoim uczniom i pokazuje im to, co jest najważniejsze w życiu .

Jeśli chodzi o porównania, to przyszło mi na myśl, że profesor jest tak jakby Ramzesem XIII a uczniowie żołnierzami. Rodzice zaś i nauczyciele trzymający się sztywno zasad - kapłanami nieuznającymi marzeń. Nie wiem czy moje rozumowanie jest słuszne, ale mimo wszystko chciałam się nim podzielić .

[Reklama]

[pudełka]

Porównanie Keatinga do Ramzesa moim zdaniem świetne...

[Milenka]

Serio? Cieszę się, dobrze wiedzieć, że nie zbłądziłam podczas interpretacji

[Animariim]

Streszczenie filmu, voila

„Stowarzyszenie Umarłych Poetów”

reżyseria - Peter Weir
scenariusz – Tom Shulman
Robin Williams (Keating), Robert Sean Leonard (Neil) Ethan Hawke (Todd)

Stowarzyszenie Umarłych Poetów – powstało w czasach Keatinga. Ludzie spotykali się w grocie i czytali wiersze. Według profesora były to spotkania wręcz mistyczne. "Słowa spływały z naszych ust niczym miód, kobiety omdlewały, lały się łzy, dusze sięgały wyżej... Panowie, to były narodziny bogów." Nikt kto żył nie był pełnoprawnym członkiem Stowarzyszenia. Trzeba było do niego należeć całe życie, by po śmierci wejść do grona Umarłych Poetów.

Akademia Welltona - (ironicznie – Helltona)

John Keating - nauczyciel języka angielskiego. Połączenie mistrza Yody, profesora Higginsa, mojego polonisty i Szymona Majewskiego.

Todd Anderson - nieśmiały, cichutki wrażliwiec. Żyje w cieniu genialnego brata Jeffa, ignorowany przez rodziców. Zaczyna pisać wiersze. Dzięki Keatingowi i Neilowi nabiera pewności siebie.

Neil Perry – pod ogromną presją, ma skończyć medycynę, bo to „dużo znaczy dla jego matki” i „dużo kosztowało” ojca. Chce zostać aktorem, to dla niego bardzo ważne, ale nie umie tego wytłumaczyć ojcu. Dla lepszej identyfikacji – gra go Wilson z House`a

Knox Overstreet – zakochany w Chris.

Charles Dalton – Nuwanda. Dużo gada. Aktywne, nadpobudliwe, sympatyczne, głupiutkie.

Steven Meeks – geniusz, świetny z łaciny.

Richard Cameron – bubek (jakby go określił Holden) nudny kapuś, do tego filmie rudy, a co rude to złe, jak ogólnie wiadomo.

Gerard Pitts – należy do Stowarzyszenia

dyrektor Nolan – tata-psychopata, wersja szkolna.

Chris Noel – dziewczyna Knoxa.

pan Perry – tata-psychopata Neila.

McAllister – nauczyciel łaciny.

Hager – nauczyciel trygonometrii.

Absolutny chaos a nie notatka. Ale mi to bardzo pomaga. Czytam sobie te hasła i mam przed oczami film w przyśpieszeniu.

- Rozpoczęcie roku w kaplicy. Chłopcy ze sztandarami (Tradycja, Honor, Dyscyplina, Perfekcja) Przemówienie Nolana.

- Krótka rozmowa rodziców Todda z dyrektorem (genialny brat Jeff, musisz mu dorównać itp.)

- Todd poznaje Neila i innych chłopców. Przychodzi ojciec Neila i każe chłopakowi zrezygnować z Księgi Pamiątkowej.

- Lekcje – kolejno: chemia, łacina (McAllister) trygonometria. A potem angielski, taki wyraźny kontrast. Nudne, beznadziejne lekcje i genialny, ekscentryczny Keating. Przechodzi przez klasę, gwiżdżąc i każe chłopcom iść za nim.
Proponuje im, żeby mówili do niego „Kapitanie, mój kapitanie” (cytat z wiersza Whitmana o Lincolnie)
Każe Pittsowi przeczytać pierwsza strofę wiersza „Do dziewic, by z życia korzystały”.
„Rwij pąki róż, póki masz czas”. Hasło: „Carpe diem” – „Chwytaj dzień”. Gadające zdjęcia absolwentów.

- Todd pisze na pierwszej stronie zeszytu „Chwytaj dzień” i próbuje coś wyskrobać.

- Hager zawozi Knoxa do przyjaciół jego ojca, państwa Danburrych. Knox poznaje Chris Noel, dziewczynę Cheta (syna Danburrych).

- Lekcja angielskiego. Neil czyta „Rozumienie poezji” Pitcharda. Keating rysuje wykres (porównanie sonetu Byrona i Szekspira). Cameron zaczyna przerysowywać. Keating mówi im, że to wszystko bzdury i każe im wyrwać cały wstęp. Wchodzi zgorszony McAllister.
Złote myśli Johna Keatinga:
„Słowa i myśli mogą zmieniać świat”
„Nie czytamy ani nie tworzymy poezji , dlatego że jest ładna. Robimy to, bo należy do rasy ludzkiej. A człowieka wypełniają namiętności. Medycyna, prawo, finanse czy technika to szlachetne, niezbędne zajęcia, lecz poezja, piękno, miłość, to dla nich żyjemy”
„Trwa wielkie przedstawienie i możesz dopisać wers”

- Obiad. McAllister ostrzega Keatinga, że kiedy chłopcy zorientują się, że nie zostaną Szekspirami, znienawidzą go. Keating posądza go o cynizm, a potem żartuje.
„Tylko w marzeniach możemy być wolni”

- Neil znajduje Keatinga w Księdze Pamiątkowej (kapitan drużyny piłkarskiej). Pytają Keatinga o Stowarzyszenie. – „wysysanie soków życia”.

- Neil chce wskrzesić Stowarzyszenie.

- Planują wyjście.
- Neil namawia Todda. Chłopak nie chce czytać.

- Keating podrzuca Neilowi książkę „Pięć wieków poezji”.

- Pierwsze spotkanie w grocie. Neil czyta przesłanie, wstęp (autorstwa Davida Henriego Torro), opowiada jakąś historię o kobiecie i puzzlach… Pitts czyta rymowankę. Charlie czyta wiersz. Neil czyta wiersz Tennisona. Chłopcy recytują wiersz o Kongo i wygłupiają się.

- Język angielski – „język rozwijano, żeby uwodzić kobiety”, żarty czytanie wierszy. Keating wchodzi na biurko, żeby udowodnić im, że ciągle trzeba patrzeć na wszystko z innej perspektywy. Zadaje im napisanie wiersza.

- Pływają kajakami, Pitts i Meeks złapali radio, Todd pisze wiersz, Neil chce zagrać w sztuce. Todd mówi mu, że to bezsensu. Neil chce pomóc Toddowi.

- Charlie zapycha na rowerku do Chris (boska, sielankowa scena z ptakami) Widzi ją z Chetem.

- Zajęcia z piłki nożnej z Keatingiem (strzelanie goli i czytanie wierszy)

- Neil dostał rolę i fałszuje zgodę ojca.

- Todd pisze wiersz.

- Charlie na lekcji czyta wiersz do Chris. Hopkins to głupek, czyta dwa wersy o kotku i myśli, że jest fajny.

- Todd – akcja motywacja. Keting każe mu wydać z siebie barbarzyński ryk. Każe mu wymyślać wiersz na żywo. Wiersz Todda o prawdzie i kocu. Dostaje brawa.

- Grają w piłkę przy muzyce. Wygłupiają się z Keatingiem.

- Siedzą w grocie i palą fajki. Neil przynosi „bóstwo groty”. Charlie gra na saksofonie. Knox leci zadzwonić do Chris. Chris zaprasza go na imprezę.

- Język angielski. Chodzenie w kółko po dziedzińcu. Nauka o indywidualizmie, zagrożeniach płynących z konformizmu. Każe im szukać własnego sposobu chodzenia.

- Rodzice, na urodziny, dali Toddowi znowu ten sam zestaw na biurko. Rozmawia z Neilem. Zrzuca swój zestaw z muru.

- Spotkanie poetów. Charlie przyprowadza Glorię i Tinę.
Nuwanda – nowe imię Charliego.

- Knox na imprezie. Baseballiści uznają, że jest bratem Matta Sandersa. „Częstują” go whisky.

- Charlie w grocie recytuje wierszyki dziewczynkom.

- Biedny, pijany Knox obmacuje Chris. Dostaje za to od Cheta.

- Charlie mówi chłopcom, że zamieścił artykuł w gazetce, w którym domaga się przyjmowania dziewczyn do Welltona.

- Szkoła. Zebranie w celu znalezienia sprawców.

- Telefon od Boga, który jest za przyjmowaniem dziewczyn do Wellton. Przyznanie się Charliego do winy.

- Dyrektor spuszcza lanie Charliemu (drewnianą deską z dziurami!)

- Charlie mówi chłopcom, że kazał mu podać nazwiska i przeprosić. Daje im do zrozumienia, że nic mu powie.

- Poważna rozmowa Keatinga z Nolanem, o jego niekonwencjonalnych metodach nauczania (szczególnie o chodzeniu po placu, które Nolan obserwował)

- Keating doradza Charliemu więcej rozwagi.

- Neil na próbie spektaklu. Po powrocie zastaje w swoim pokoju ojca, który się wkurza. Zrzuca winę na Keatinga. Zarzuca Neilowi, że przez niego wyszedł na kłamcę i każe mu zrezygnować.

- Keating pisze coś do „swojej miłości”, która jest w Londynie. Przychodzi do niego Neil. Keating każe mu opowiedzieć ojcu o swojej pasji, wytłumaczyć mu.

- Knox leci do Chris z kwiatami. Wchodzi na lekcję i czyta jej wiersz.

- Neil skłamał Ketingowi, że rozmawiał z ojcem, który pozwolił mu grać.

- Chłopcy przygotowują się na premierę. Charlie namalował sobie na piersi błyskawicę (indiański symbol męskości, taaa)

- Chris przychodzi do Knoxa. Razem idą na sztukę.

- Przedstawienie (Puk – Robin Dobry Duch – Neil)

- Przychodzi ojciec Neila.

- Ostatnia scena, monolog Puka.

- Owacje dla Neila i aktorów.

- Ojciec zabiera Neila.

- Keating gratuluje chłopakowi. Ojciec każe mu się trzymać z daleka.

- Neil w domu. Dowiaduje się, że rodzice chcą go zapisać do szkoły wojskowej. Neil jest załamany, ale i tak nie mówi ojcu, co myśli. Ten każe mu zapomnieć.

- Neil popełnia samobójstwo. Zostawia koronę Puka na zaśnieżonym parapecie. Ojciec znajduje martwego Neila w swoim gabinecie.

- Charlie mówi Toddowi, że Neil nie żyje. Wychodzą ze szkoły. Todd wymiotuje na śnieg, oskarża ojca o śmierć Neila.

- Keating wyciąga z biurka Neila tomik wierszy, płacze.

- Pogrzeb Neila. Zapowiedź przeprowadzenia śledztwa.

- Cameron wsypuje wszystkich. Przychodzi do chłopaków, Charlie się wkurza. Cameron oskarża Keatinga. Charlie nokautuje Camerona i tym samym wylatuje ze szkoły.

- Przesłuchują wszystkich. Wzywają rodziców. Rozmowa Todda z dyrektorem. Reżyser pozostawił tu dowolność interpretacji, moim zdaniem. Wierzę, że Todd nie podpisał, książka jeszcze bardziej na to wskazuje.

- Nolan na lekcji angielskiego. Ma uczyć chłopców do egzaminów. Keating przychodzi po swoje rzeczy. Nolan każe Cameronowi czytać wstęp, który został wyrwany. Keating wychodzi. Todd wstaje. Nolan się wkurza. Todd wchodzi na biurko. Potem Knox, Pitts i wielu chłopców. Keating dziękuje im i koniec filmu.

[Milenka]

Idealna powtórka , dzięki Ani.

[Tempest Lady]

A co ogólnie sądzicie o filmie? Według mnie Williams, który wcielił się w rolę Keatinga był świetny.

[Milenka]

Mi też się bardzo film podobał, nawet chyba troszkę bardziej jak książka . No a Williams, dobrze odegrał swoją rolę. W ogóle, to miło było obejrzeć coś wartościowego, a nie typowe amerykańskie gnioty o niczym. Klimat oddany znakomicie.
A właśnie, jak myślicie, może być recenzja filmu na konkursie? No w sumie jest uwzględniona, ale czy jest jakiś sens w jej pisaniu?

[vogue]

Moim zdaniem film jest zdecydowanie lepszy niż książka, oddaje więcej emocji. Williams rzeczywiście podołał zadaniu. Piękny film.

[Tempest Lady]

Milenka, film jest rzeczywiście bardzo wartościowy. Jednakże książka bardziej mnie urzekła niż adaptacja filmowa. Nie zapominajmy o tym, ze ta książka powstała na postawie filmu.

Vogue, Williams chyba najlepiej odegrał swoją rolę. Oczywiście nie podważam gry innych aktorów, ale on według mnie był najlepszy.

A co do recenzji to myślę, że jest prwdopodobieństwo, że mogą dać. jednak chyba nie na etapie szkolnym, a raczej rejonowym.

[Milenka]

Też tak to odbieram, moja polonistka trochę krzywo na mnie popatrzyła, ale... ;p
Zawsze jestem za książką, ale tym razem wydaje mi się taka jakby sucha?

[Tempest Lady]

Nie. :] Mi się podobała. Chyba najbardziej ze wszystkich lektur na tegoroczny konkurs.

[Milenka]

A mi się najbardziej ze wszystkich konkursowych lektur podobał ,, Buszujący..." na równi z ,,Faraonem"

[Tempest Lady]

A ja rzeknę tak, że na początku "Buszujący" bardzo i się podobał, potem jednak zaczęła mnie ta książka strasznie irytować ze względu na język potoczny.

[Milenka]

A ja po pierwszym czytaniu mówiłam ,,Jezu, co za język, te powtórzenia, plątanina myśli". Potem ,,Jej, uwielbiam to <3" ;p Mnie też, ale to właśnie daje urok tej powieści , wraz z powtórzeniami (Irytujące, przez duże ,,i")

[vogue]

Ja tak samo, ,,Buszujący...'' góruje w etapie szkolnym ;D

[Reklama]